Kwiek naar de kliniek

Column
Gepubliceerd op:
Kwiek naar de kliniek

‘Het kan verkeren!’. Een legendarische uitspraak met eeuwigheidswaarde van Bredero. Zat ik vorige maand nog om een columnonderwerp voor Klimaatgroep Holland verlegen, wat mij betreft kan ik nu wel weer drie maanden vooruit. Daarbij heb ik binnenkort ook nog een afspraak met de nieuwe marketing- en communicatiemanager van onze Groningse binnenklimaatbeheersers. Eens kijken wat voor nieuwe inzichten qua onderwerpen zo’n kennismaking- en brainstormsessie oplevert. Ja, ja, we blijven in beweging. 

Bert en ziekenhuizen

Toen ik de LinkedIn pagina van Klimaatgroep Holland bij langs struinde, kreeg ik bij het bericht over het nieuwe pand van de JC Kliniek in Emmen direct een brainwave. Want wat heb ik al een verhalen geschreven over verschillende concepten in verschillende (bedrijfs)panden. Maar een verhaal over een kliniek, dat is er tot dusver nog nooit van gekomen. Op zich jammer natuurlijk, alhoewel... Net als ieder (on)gezond mens kan ik wel verhalen opdiepen over een bezoek aan een ziekenhuis. Niet dat ik daar de deuren platloop hoor. Gelukkig niet zeg. Direct maar even afkloppen want een ongeluk zit in een klein hoekje. En het menselijk lichaam is een wonder op zich. Maar net zo genuanceerd als kwetsbaar. Dus voor je het weet kan het leven maar zo op zijn kop gezet worden. Gravend in mijn geheugen kom ik zelf niet verder dan één dagje ziekenhuisopname. En ook nog niet eens voor een ernstig vergrijp. Ik vermoed dat ik een jaar of acht, negen was toen het de hoogste tijd werd dat ik aan mijn oren geopereerd zou worden. Buisjes moesten er voor zorgen dat mijn oren niet aldoor verstopt zouden raken met rommel. Tegelijkertijd zou dat ook de kans op oorpijn verkleinen. Ik kan mij nog vaag herinneren dat dit soms tot helse pijnen leidde.

Delfzicht ziekenhuis…

En zo moest ik mij op een morgen melden in het Delfzicht Ziekenhuis in Delfzijl. Echt veel zin had ik er niet in maar gelukkig werd ik vergezeld door mijn ouders. Moeke zou het zo van mij overnemen als ze de kans had. Troostende woorden waar ik op dat moment niets aan had natuurlijk. Het kapje dat ik op kreeg in de operatiekamer zal ik niet licht vergeten. Even een paar keer diep inademen en weg was ik. Om vervolgens wakker te worden in wat ik vermoed een soort van uitslaapkamer waar de instrumenten werden schoongemaakt. Die herinneringen zijn allemaal wat vaag en dat geldt ook voor het vervolgtraject op de zaal. Volgens mij mocht ik al lopend niet verder gaan dan de gang. Ik was dan ook maar wat blij toen ik mijn ouders binnen zag komen. De operatie was geslaagd, ik mocht weer naar huis. Het staat mij nog bij dat ik vlak voor de uitgang flink over mijn nek gegaan ben, of is dat een andere keer geweest? U merkt het al, het verdringingsproces heeft ingetreden. Zo werd het achteraf toch nog een beroerde operatie. Wat ik wel weet is dat ik door de buisjes tijdens het zwemmen en de zwemlessen een badmuts moest dragen. Zo’n gele, ik weet de kleur nog precies. En van te voren propte ik ook altijd watjes in mijn oren. Groter zijn de persoonlijke sores gelukkig tot dusver niet geworden. Een operatieve ingreep om de buisjes te verwijderen is mij bespaard gebleven, zij verlieten mijn oren op vrijwillige en ongedwongen wijze. Ik kan trouwens inmiddels uitvoerig verhalen over ziekenhuisbezoeken van mijn partner en naaste familieleden maar dat zal ik u besparen. Samenvattend komt het er op neer dat ik mijn dierbaren liever ophaal na een geslaagde ingreep dan dat ik ze al rijdend achter een ambulance afgevoerd zie worden.

De JC Kliniek

Of ik het warm of koud gehad heb tijdens die ene opnamedag in het ziekenhuis? Ik zou het echt niet meer weten. Klimaatgroep Holland bestond begin jaren tachtig van de vorige eeuw nog niet, dat is zeker. Maar wie weet zou ik tegenwoordig een stuk relaxter naar een ziekenhuis of kliniek gaan wanneer ik wist dat onze gespecialiseerde binnenklimaatbeheersers er van te voren aan de slag geweest zouden zijn. Dan weet je namelijk zeker dat je je over de temperatuur en de zuivere operatiekamerlucht geen zorgen hoeft te maken. Zoals ze dat bij de JC Kliniek in Emmen ook niet meer doen. Want daar zijn de operatiekamers namelijk voorzien van eenvoudig te hanteren klimaatbeheersingapparatuur van Klimaatgroep Holland die ook nog eens voor een forse energiebesparing zorgen. Waardoor allerlei cosmetische behandelingen aan bijvoorbeeld het gelaat nu nog aangenamer doorgevoerd kunnen worden. Dat moet de huidige en aanstormende patiënten en de artsen deugd doen! Eigenlijk is zo’n opdracht een hele eer gezien de hoge installatie-eisen die er aan gesteld worden. Maar dankzij Klimaatgroep Holland kan iedereen nu wel kwiek naar de JC Kliniek!

Bert Koster is tekstschrijver en schrijft met regelmaat columns voor Klimaatgroep Holland over actuele onderwerpen. Altijd wordt op een grappige of onverwachte wijze een brug geslagen tussen de actualiteit en de innovatieve klimaatoplossingen van Klimaatgroep Holland. Meer informatie: www.bert-koster.nl

Misschien ook interessant:

Het slotakkoord
Column

Het slotakkoord

De allerlaatste column van Bert Koster. 'Acht jaar geleden was daar die mooie kans van Klimaatgroep Holland en gezamenlijk trokken we op naar het drukke kruispunt des levens waar onze wegen nu scheiden.'   

Aan alles komt een eind
Column

Aan alles komt een eind

In januari 2013 was Klimaatgroep Holland mijn eerste werkgever. Ik kreeg de kans om als een soort van try-out zes proefcolumns te schrijven.

Extreme drukte
Column

Extreme drukte

Nog even en we kunnen aan het eind van het jaar de balans opmaken over 2020. Eén woord komt direct bij mij bovendrijven en dat is het woord bizar. Want 2020 gaat ongetwijfeld de geschiedenisboeken in als een bizar jaar. Punt.

Offerte aanvragen